Leestips van het Passa Porta team
Het voorbije jaar bracht een overvloed aan boeken die de moeite van het lezen meer dan waard zijn. Ter afsluiting van 2023 namen enkele teamleden van Passa Porta even de tijd om hun persoonlijke favorieten met jou te delen. Er zit vast ook een boek bij dat jou kan inspireren.
Leestip van Toon
Audrey Magee, The Colony (Faber and Faber) : de waanzin van het leven op een klein Iers eiland. Zoals The Banshees of Inisherin gaat het over enkele bewoners en hoe het geweld in de rest van Ierland zich in deze geïsoleerde gemeenschap toch manifesteert. Een Franse linguïst en een Engelse schilder strijden met elkaar om de bewoners voor zich te winnen en van het eiland hun kolonie te maken. Geen van beiden wint, maar de eilandbewoners verliezen wel. Het is een wreed boek, er is geen plaats voor geluk, niemand komt er aan het eind beter uit. Geweldig dus.
Conseil de lecture d'Adrienne
Neige Sinno, Triste tigre (P.O.L.) : Après plusieurs autres prix, dont le Femina, Neige Sinno vient de recevoir le Choix Goncourt de la Belgique pour ce livre bouleversant, qui marque un avant et un après dans la façon d’écrire sur le trauma, ses conséquences au quotidien et sa possible transformation en oeuvre littéraire. LE livre de 2023".
Leestip van Maja
Bregje Hofstede, Oersoep (Das Mag) In Oersoep keert Bregje Hofstede terug naar het thema van lichaam. Het lichaam in de context van liefde, opgroeien, maar vooral ook in de primitieve context. Ze beschrijft de uiteenlopende ervaringen van het hoofdpersonage op een rauwe en gedetailleerde manier, wat ervoor zorgde dat ik het boek niet kon neerleggen, maar tegelijkertijd ook even een adempauze moest nemen. Ah, en ook een shout-out naar de prachtige cover!
Conseil de lecture d'Ysaline
François Bégaudeau, L’Amour (Verticales) : Issus de la petite classe moyenne, Jeanne et Jacques Moreau se rencontrent dans les années 70. Ils s’aiment, se marient, ont un enfant. Voilà en moins de cent pages l'histoire émouvante, banale et matérielle d'un mariage sans histoires, comme la littérature s'y intéresse peu : un amour calme, anti-spectaculaire, que le temps traverse. Simplement très beau.
Leestip van Piet
Federico Falco, De vlaktes (Koppernik): Een betoverende korte roman uit Argentinië, over bijna niets en tegelijk heel veel. Na een pijnlijke liefdesbreuk trekt de verteller zich een jaar lang terug uit het stadsleven om ergens diep in de pampa een oude moestuin nieuw leven in te blazen. Maand na maand volgt de lezer de vorderingen van de eenzame schrijver-tuinier, in een poëtische reflectie over het verstrijken van de tijd, herstellen en vertellen wanneer er nog maar nauwelijks iets te vertellen valt. Falco was onlangs ook writer-in-residence in Passa Porta.
Conseil de lecture de Mélissa
Anthony Passeron, Les enfants endormis (Globe) : Un roman de filiation qui rend un hommage poignant à l’oncle de l’auteur, décédé du SIDA il y a 40 ans de cela. Tout au long du récit, Passeron nous fait voyager entre l’apparition de cette maladie en France et l’impact qu’elle a eu sur sa famille. Un livre que j’ai adoré dévorer et que j’adore conseiller. Nous avons eu le plaisir d’accueillir Anthony Passeron durant le Passa Porta Festival en mars dernier.
Leestip van Jeanne
Susan Finlay, The Jacques Lacan Foundation (Moist): Nicki, een Britse twintiger afkomstig uit de trailer trash die (if you squint) op Kate Moss lijkt, verhuist naar Austin (de hipsterhoofdstad van de Biblebelt). Daar behaalt ze een positie in de ‘prestigieuze’ Jacques Lacan foundation door zich voor te doen als lettuce, een hoogopgeleide en hooggepriviligieerde Oxbridge bobo. De misadventures van Nicki/Lettuce deden mij denken aan de krankzinnige murder/mystery narratieven van Amerikaanse postmodernisten à la David Foster Wallace en Thomas Pynchon. Hun kritische satire van de mediaconsumptie van de jaren 90 wordt in Finlay’s werk waardig opgevolgd. Slim, bijtend, meta, herkenbaar en in enkele dagen leesbaar.
Leestip van Ilke
Saskia de Coster, Net Echt (Das Mag). De derde roman op rij van Saskia de Coster waarin ze een hedendaags gezin in haar glazen sneeuwbol stopt en ermee schudt. Twee ouders, een kind, een breuk; de verhalen worden naast elkaar geplaatst. Dat van de schrijfster komt ertussen, op zwarte pagina’s naast de andere hoofdstukken. Zo wordt de bol een speelse caleidoscoop: wat is (net) echt in deze roman? Een fascinerend boek, stevig geworteld in 2023.