Een feministische kijk op het begijnhof

De Begijnhofkerk, gewijd aan Sint-Jan de Doper, werd opgetrokken in Italiaans-Vlaamse stijl. De werkzaamheden gingen van start in 1657 en de inwijding volgde in 1676. Hier begint ons bezoek, een rondleiding waarbij we de rites en levenswijzen van de begijnen belichten, en hun rol als voorloopsters van de latere feministische bewegingen toelichten.

De nacht van de begijnen

De begijnen wensten noch als voorbeeldige echtgenotes noch als kloosterzusters door het leven te gaan. Ze wezen zowel het huwelijk als het monastieke leven af en volgden een derde weg met de oprichting van een moeilijk te classificeren gemeenschap, half religieus, half seculier. Zelfredzaamheid en de afwezigheid van mannelijke inmenging waren de leidraden in deze nieuwe samenlevingsvorm, waarin vrouwen vanaf de 13e eeuw hun toevlucht vonden.

Het bezoek wordt geleid door kunsthistorica Fanny Paquet. Ze heeft een grote fascinatie voor de geschiedenis van Brussel (geografisch, literair, architecturaal, enz.) en is betrokken bij de feministische beweging. Ze streeft er naar vrouwen zichtbaar te maken in de kunstgeschiedenis en de geschiedenis van Brussel.

Org. Passa Porta, L’Architecture qui dégenre