courage (5) simon johannin
In deze donkere dagen vroegen we aan een aantal gewaardeerde auteurs wat ‘moed’ voor hen betekent. De komende weken lees je hier hun antwoorden, in de vorm van een gedicht, een herinnering, een anekdote of een meer filosofische bespiegeling.
Moed is een vorm van onschuld.
Geloof is één ding, moed is een ander. Er is durf en er is onbezonnenheid.
Ik ben nooit een erg moedig iemand geweest. Als ik blootsta aan gevaar, trilt mijn lichaam, graaft angst in elk van mijn spieren een schuilplaats.
Mezelf verdedigen, volgens mij kan ik dat in werkelijkheid helemaal niet. Als de auto’s komen, sta ik onbeweeglijk naar de koplampen te kijken.
Ik zink tussen de golven, ik kijk naar de stralen zonlicht die doordringen onder het watervlak.
Ik wacht, languit op de bodem, tot ik er andere planeten ontdek.
Er is iets wat ik vatten kan, namelijk dat moed niet altijd daar ligt waar je die zou verwachten.
Voelen hoe de knopen in je maag als uitgewrongen doekjes worden aangetrokken wanneer je over jezelf tegen je moeder praat is moedig.
Miserie is moedig, heel wat moediger dan wapens. Kinderen zijn moedig als ze opgroeien in een wereld die niet op ze wacht. Honden zijn moedig als ze nog steeds van ons houden.
Moedig is het meisje dat, in straten waar het leven uit is weggetrokken, hoe dan ook en koste wat het kost voortstapt naar het hare.
De moed om te huilen als vrienden doodgaan, de moed om de scheuren waar je woede zich heeft genesteld open te leggen, er ander zaad te zaaien.
De bijeengeraapte restantjes moed die opklinken en ons nee doen zeggen. De moed die zwijgend maar met open ogen een onvermijdelijke pijn tegemoetgaat.
Krijgt dus angst de overhand, dan groeit navenant de zin van moed. Wat ons bang maakt, maakt ons mooier als we opstaan. Wat ons schrik baart, maakt ons levend wanneer er geen andere keus meer is dan ertegen te vechten.
Om aan moed te winnen zou je aan angst moeten winnen, want wie geen angst kent is gek.
Stelt overmoed zich ongedekt bloot aan gevaar, dan sta ik, in mijn rechte, roerloze angst, zonder dat ik het besef, al pal. Moed (niet opgeven).
Vertaald uit het Frans door Rokus Hofstede
Simon Johannin, geboren in 1993 in de zuid-Franse regio Languedoc, is de auteur van de spraakmakende debuutroman L’Été des charognes (2017, Allia), in het Nederlands verschenen als De zomer van het aas (2019, Borgerhoff & Lamberigts, vert. Rokus Hofstede). Laatst verschenen titels: Nino dans la nuit (roman), Nous sommes maintenant nos êtres chers (poëzie).
fijn dat je even de tijd nam voor een stukje literatuur.
Misschien werd je wel ontroerd, raakte je verontwaardigd, uitgedaagd of geïnspireerd. Met het online magazine geven we auteurs en vertalers kansen om tegen een correcte verloning nieuw werk te creëren.
We gaan actief op zoek naar die schrijvers die een onbekend deurtje opentrekken of vaak minder zichtbare verhalen vertellen. We vinden het belangrijk om deze stemmen een platform te geven, hen te ondersteunen en waar nodig te begeleiden. Want we zijn van mening dat alle verhalen gehoord moeten worden. Je kan ons helpen om dit evenwicht te realiseren door ons financieel te steunen.
Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons verder om meer auteurs aan het woord te laten. Hartelijk dank alvast!
Ja, ik steun literaire makers