courage (14) catherine barsics

17.12.2020
Auteurstekst
Catherine Barsics courageindd

In deze donkere dagen vroegen we aan een aantal gewaardeerde auteurs wat ‘moed’ voor hen betekent. De komende weken lees je hier hun antwoorden, in de vorm van een gedicht, een herinnering, een anekdote of een meer filosofische bespiegeling.


Eerst zit hij verscholen in je karrensporen, waar elke kleur verloren ging, zonder oorsprong zonder rust, als niets de tussenruimten vult. Sinds de inktzwarte nacht die aan je mond knaagt, kronkelt hij. Toch zet hij, eenmaal buiten de breidels van je smidsen, zijn nietig pad voort tot het ochtendgloren, verspreidt zich noordwaarts, naar de horizon: hij bereidt zijn schreeuw voor.

Tussen de knoesten van je gebint, van je massa’s, machtige seracs en rotsen vindt hij een onthutsend restje van voor de winter, wakkert zijn vuur aan, blaast het aan met zijn adem, sust je. Hij wringt zich uit de vliering van het lichaam, uit je rode raderwerk, uit de kamwielen rukt hij zich los. Want hij is kiemende oerkracht, en onstuimig ondanks de rijm.

Nu wordt hij als vogel geboren, rekt zich uit, spreidt zijn kantwerkstershanden die het licht door het versleten weefsel laten vallen. Hij rolt zijn hals helemaal open, schudt de dauw af, buigt onder nieuw gras en pas omgewoelde aarde. Zo bloeit hij open, ontluikende huid die de dagen belaagt, liefkozing van regen, fijn watergordijn, ruisende opklaring. Zijn bloemknop tilt je op.

En opeens vliegt hij omhoog, scheert naar de toppen om wind te zaaien, je vleugels te vlechten, de hele stad te bestrijken, in zijn geheel te zweven. Nu word je gedragen, je straalt met zijn vuur, je schuurt de boom in je binnenste; je richt je weer op, weids, en staande span je je aan: boog, conifeer, vrouw, burger, broer.

Zijn vonk springt op als alles lijkt te zijn uitgedoofd. In de vluchtlijn van het dagelijkse gedender ben je niet langer radeloos, en aangezien hij je tutoyeert kun je zijn naam eindelijk zeggen: courage.



Vertaald uit het Frans door Katelijne De Vuyst

Catherine Barsics (1983) is een Luikse dichteres. In 2019 publiceerde zij Disparue, een poëtisch onderzoek rond een waargebeurd fait divers (éds. L’Arbre à paroles). Ze staat ook bekend als performer en legt vaak verbanden tussen poëzie en beeldende kunst, dans, muziek en wetenschap.

fijn dat je even de tijd nam voor een stukje literatuur.

Misschien werd je wel ontroerd, raakte je verontwaardigd, uitgedaagd of geïnspireerd. Met het online magazine geven we auteurs en vertalers kansen om tegen een correcte verloning nieuw werk te creëren.

We gaan actief op zoek naar die schrijvers die een onbekend deurtje opentrekken of vaak minder zichtbare verhalen vertellen. We vinden het belangrijk om deze stemmen een platform te geven, hen te ondersteunen en waar nodig te begeleiden. Want we zijn van mening dat alle verhalen gehoord moeten worden. Je kan ons helpen om dit evenwicht te realiseren door ons financieel te steunen.

Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons verder om meer auteurs aan het woord te laten. Hartelijk dank alvast!

Ja, ik steun literaire makers
17.12.2020