Open redactievergadering “Partner” met Saddie Choua
Beeldend kunstenares, videaste en schrijfster Saddie Choua organiseert in Passa Porta een eerste ‘open redactievergadering’ van ‘Partner, maandblad voor allochtone vrouwen’ (werktitel). Haar onderzoeksproject is een artistieke parodie op Louis Paul Boons beruchte Fenomenale Feminateek, maar ook op diens ludieke mannenblad Partner, waarin de Vlaamse schrijver in de jaren 1960 en 1970 tal van naaktfoto’s van vrouwen publiceerde en van commentaar voorzag. Saddie Choua werkt aan een doctoraat in de kunsten aan VUB/RITCS onder de titel ‘the Personal is (not) Political’.
De open redactievergadering vindt plaats op 1 juni 2022, van 12 u. tot 14 u., in de kantoren van Passa Porta. Het aantal plaatsen is beperkt; geïnteresseerden kunnen zich tot 27 mei aanmelden bij inge.pieters@vub.be. Er wordt een lichte lunch voorzien.
-
Sinds geruime tijd verzamelt Saddie Choua naar het voorbeeld van Louis Paul Boon naaktfoto’s, maar dan van mannen. Net zoals Louis Paul Boon (‘het typische der vrouw’, ‘de uitnodigende vrouw’, ‘engeltjes’, ‘op het randje af’, ’vrouwelijk naakt tussen de beide wereldoorlogen in’ enz.) brengt ook Choua haar foto’s onder in categorieën. Ze werkt nu zelf aan een (te verfilmen) tijdschrift, en bereidt dit voor met een open redactiegroep die op een creatieve manier mee aan de slag gaat met inhoud en vorm.
In de Fenomenale Feminateek breidde Boon zijn Europese verzameling van vrouwenfoto’s uit met categorieën als ‘de eilandbewoonster’, ‘het zigeneurmeisje’ ‘de zwarthuidige’, ‘de kleurgemengde vrouw’ en ‘de geelhuidige’. Op die manier speelde Boon bewust of onbewust met een sluimerend exotisme, of werden de vrouwen in ieder geval gestereotypeerd op basis van raciale elementen. Boons teksten zitten vol humor en ironie, maar de auteur bevestigde ook stereotypen omtrent vrouw en ras. Precies dat inspireert Saddie Choua om de rollen om te draaien. In haar project gaat ze op zoek naar interessante manieren om de (witte) man met een vergelijkbare, pseudo-antropologische blik, te kijk te zetten.
Zoals alle tijdschriften bestond ook Boons Partner uit diverse rubrieken en tekstformats. Die inhoudelijke en grafische rijkdom wil Saddie Choua uiteindelijk vertalen naar een televisieformat. Ze probeert de juiste audiovisuele vorm te vinden om de beelden te verzamelen, te ontsluiten en te tonen, zodat de kijker een zelfde bewustwordingsproces beleeft als bij het bekijken van ‘gewone’ tv- of filmbeelden. Artikelen, columns, advertenties, foto's, cartoons enz.... vormen een complex geheel van communicatievormen.